Schilderijen Anja Kok

Blauw kantoor,acryl op doek, 60 x 100 cm
















Vader op kantoor, acryl op doek, 60 x 100 cm














Ballet,acryl op doek, 60 x 100 cm























Zonder titel, acryl op doek, 60 x 100 cm























Zonder titel, acryl op doek, 60 x 100cm

De vogel

Ik ben in de volkstuin, wil even kijken of alles goed gaat. Maar als ik het hek heb opengedaan zie ik het meteen, er ligt een dode vogel, DOOD op mijn terras. Eerst wil ik gelijk weer naar huis gaan, maar in plaats daarvan zet ik mijn fiets naast het huis neer en ga snel naar binnen. Binnen heb ik het opeens heel druk. Tijdens het waterkoken voor de afwas kijk ik telkens even stiekum naar het terras, of de dode vogel er nog ligt. Ik hoop dat hij vanzelf verdwijnt. Het water kookt en ik ben aan het afwassen ondertussen bedenkend hoe ik van die vogel af kan komen. Ik ben erg bang voor dieren, vooral voor dode dieren, terwijl die toch niets kunnen doen, ze bewegen nieteens. De afwas is klaar en ik zeg tegen mijzelf deze vogel is notabene dood, hartstikke dood. Ik kijk op de klok, het is half elf. Zijn er nog meer mensen op de volkstuin. Toen ik net aankwam stond het hek wel open, maar dat kan iemand vergeten zijn. Ik loop langs de dode vogel naar de heg aan de voorkant van de tuin kijk vanaf een boomstronk die ik daar in de tuin heb staan over de heg het pad in op zoek naar brommertjes en fietsen. Maar ik zie er geenéén, volgens mij is er niemand. Eerst wil ik de vogel begraven, maar dat idee verwerp ik snel. De plek waar de vogel begraven is zal voor mij altijd de plek blijven waar de vogel begraven ligt. Op die plek kan ik geen plantjes meer planten en bovendien vind ik het vies. Nee, weggooien dat is het. Niet in de tuin, maar zo ver mogelijk van de tuin verwijderd. Stel dat ik de vogel ga weggooien, hoe pak ik de vogel dan op. Ik wil de dode vogel niet aanraken. Opeens weet ik het ik ga het met een schop doen. Ik pak in het huis een schop en probeer de vogel op te scheppen vanaf het terras, dit lukt echter niet hij valt er telkens weer af. Ik probeer niet te kijken naar wat ik doe want ik weet dat ik erover ga dromen. Het lijfje van de vogel voelt net alsof er alleen maar lucht inzit, een soort sponsje. Hoe zou de vogel eigenlijk zijn doodgegaan en waarom precies op mijn terras. Zal ik hem bij de buren op het terras gooien? Nadat de vogel drie keer van de schop is afgevallen pak ik nog een schop en schuif de vogel van de ene op de andere schop. Dan ging eigenlijk best handig. Ik wil het hek uitlopen maar het hek is nog dicht. Ik ben bang dat als ik het hek opendoe met de vogel op de schop de vogel op mijn broek valt ofzo. Dus ik laat de vogel weer op de grond vallen en doe eerst het hek open. Ik bedenk me opeens dat er elk moment iemand kan aankomen als ik met de vogel naar buiten ga lopen en besluit dat risico te nemen. Zo de weg is vrij, ik schuif de vogel met de schop op de schop en loop zo het hek door naar de weg, weg van mijn tuin, door, door. Langs de weg loopt een sloot met erachter een groen strook met hoog gras en met een enorme zwieper gooi ik de vogel over de sloot heen in het gras. Ik ren terug naar het tuinhuis en voel me bevrijdt van een enorme ballast. De twee schopen maak ik nog grondig schoon met water.

BH-Wedstrijd

Ook de jongens hebben een aantal leuke BH's gemaakt. Wat hierbij opvalt is dat ze bijna altijd iets technisch toevoegen. Zo is er één BH met lampjes (met de batterijen achterin) en één BH met een radio erin. Er wordt ook aan de mobiele telefoon gedacht en er is een BH met een fietsband erin verwerkt.

Vervolg BH-Wedstrijd

Ik heb als moeder van een dochter van 7 voor de zomervakantie op de school van mijn dochter een BH- wedstrijd uitgeschreven. De kreet was WIN EEN BH voor je moeder. ik ben gaan mailen met Marlies Dekkers en die vond het zo'n aardig initiatief dat ze vrijwel meteen wilde meewerken om te jureren. Inmiddels zijn wij zover dat de wedstrijd is gesloten en de BH's binnen zijn. En ik wil er hier een aantal leuke laten zien.

schilderij van Anja Kok

Even een nieuw schilderij. Van de week gemaakt. Het schilderij heet:

Hockeymeisje, 30 x 40 cm, acryl op doek

Anja Kok en Joost Zwagerman

Vrijdagavond ben ik bij een lezing van Joost Zwagerman geweest. Dit om boeken te verkopen. Joost weet dat ik de foto hier publiceer en moest daar erg om lachen.

Het gat

Ik ben vanochtend weer op de volkstuin geweest. Eigenlijk had ik er ook allang eens willen overnachten, maar er zijn echter twee problemen. Er waren vorig jaar winter sporen van muizen in het huis en er is af en toe een pad in huis. Ik ben al druk doende geweest allerlei gaten in het huisje dicht te maken en dacht eigenlijk dat ik van de padden af was tot ik van de week weer binnenkwam en er doodleuk een pad van de ene kant van de kamer naar de andere kant van de kamer huppelde. Nu heb ik een vangmethode, net zoiets als ik met torren en wespen en grote zwarte vlinders doe, ik zet een glas over de pad heen en schuif er vervolgens een stuk schuurpapier onder. Dat schuurpapier druk ik aan en ik breng de pad naar buiten. Eerst gooide ik ze in de sloot tot ik laatst hoorde dat ze niet kunnen zwemmen. Nu gooi ik ze zover mogelijk van het huis af in de tuin. Dat vangen is zo makkelijk nog niet, omdat ik het eigenlijk heel eng vind, word ik onzeker. Praat dan op mijzelf in :"doe niet zo kinderachtig het is maar een klein diertje, hij doet je geen kwaad, je kunt hem vast de baas".Ik doe het glas er vaak half omheen dan begin ik te trillen en druk alsnog door. Vaak mist de pad dan een been. Ook de padden worden erg angstig als je ze vangt en ze spuiten een soort goedje uit wat lijkt op snot. Dit moet je niet aan je vingers krijgen want vingers steek je weer in je mond en je kunt er buikgriep krijgen.

Nu heb ik van de week een gat gevonden van buiten naar binnen waarvan ik denk dat is de oorzaak van de padden binnen. Ik heb het wat uitgegraven en er drie steentjes ingelegd, die ik nog overhad van een andere klus. (zie foto) Het oranje slangetje is van de gasfles en het buisje weet ik niet waarvan het is, maar als je net boven het schuine buisje je vingers erin steekt kom je een verrot balkje tegen en je vingers zijn binnen. En ook achter het linker steentje van de twee steentjes naast elkaar die ik erin gelegd heb zit een gat. Al met al volgens mij een prima manier voor padden om binnen te komen. Als dit is opgelost heb ik er vast geen last meer van. Na het gat graven en de steentjes ben ik naar de bouwmarkt gegaan op de fiets en heb een zakje gietbeton gekocht en erin gegoten. Het zat er nog niet in of het begon te regenen, dus weer een afdakje gemaakt zodat het beton niet nat zou worden. Ik kom binnen in het huisje en de gietbeton is tot binnen te zien er zit een soort van scheef naar beneden toelopend hoekje en ook dat is van buitenaf volgelopen. Dat lijkt mij een goed teken.

Optocht schilderij Anja Kok

Televisie schilderij Anja Kok

Televisie
acryl op doek
60 x 60cm

De heidebak

Ik heb vandaag de heg verder gesnoeid en ik heb achterin de tuin een bak gemaakt met heide erin.

Op de volkstuin heb je geen eigen wc. Dit mag niet omdat je niet aan de riolering bent aangesloten (stel je voor dat het comfortabel wordt). Dus als je moet plassen moet je naar de kantine lopen van de volkstuinvereniging daar zijn wc's. Dit is iets wat je altijd uitstelt. De helft van de tijd moet je plassen als je op de volkstuin bent. Maar als je dan gaat krijg je ook iets.

Met teksten als: grote boodschap gedaan, doe de borstel er achteraan.

Foto van de heg

Hier is de heg. Zoals je ziet is de voorste heg aan de linkerkant maar half gesnoeid. Er steekt aan de zijkant nog een stuk uit en bovenop. Terwijl de rest van het pad keurig gesnoeid is.

Let op morgen komt de foto van de heg!

De expositie bij galerie De Etage

De galerie van boekhandel Cursief, Kruisstraat 4, 4201 GE Gorinchem

De Heg

Ik heb een soort van oplaadbare heggenschaar, nou ja een buxusschaar zo één die een tijdje terug constant op de reclame was. Dus ik vanochtend naar mijn volkstuin want ik was de enige aan ons pad, "de Eikenlaan" geheten die zijn heg van coniferen nog niet gesnoeid had. En daar krijg je problemen mee bij onze volkstuinvereniging. Dus ik druk aan het snoeien, het ging niet echt lekker de takken van de coniferen waren te dik dus hij zat elke keer verstopt. Op een gegeven moment was ik zo kwaad dat er alweer een takje klem zat dat ik hem tijdens het uithalen aandrukte. Shit gelijk een hap uit mijn vinger. Het bleef maar bloeden, ik loop naar het tuinhuisje op zoek naar een pleister. Terwijl ik wegloop kijk ik om en zie dat ik inmiddels een enorme puinhoop rondom de heg gecreëerd heb. Maar nu eerst een pleister, daar is de verbandtrommel al. Maar wat is dat alles is bruin in de verbandtrommel, de Betadine is leeggelopen. Wat een smeerbende en die vinger maar bloeden. Er is gewoon een plakje vanaf gesneden. Moet je met zoiets eigenlijk naar de dokter vraag ik me af. Eerst maar onder de koude kraan dat is goed ter ontsmetting heb ik weleens gehoord en aangezien de Betadine op is......Nu begint het pas echt te bloeden.
Ik doe er een pleister of 8 omheen want het bloed enorm en bovendien is zo'n deuk in je vinger een heel raar gevoel. Ik ga weer verder met de heg. Ik pak mijn heggenschaar die eigenlijk geen heggenschaar is weer op zet hem aan. Haal hem 2 x langs de heg en hij houdt ermee op. De accu is leeg. Nou dan eerst maar de troep opruimen, wat enorm veel werk is. Je kunt in de tuin met een half uur hard werken troep creëeren waar je twee uur mee bezig bent. Tegen de tijd dat het opruimen klaar is, is het tijd om naar huis te gaan. Ik moet nodig koken en eten. Nu heb ik een half gesnoeide heg. Iets wat ik er erg comisch uit vind zien.
Morgen zal ik een foto maken.

Links

http://www.anjakok.kunstinzicht.nl/
http://www.anjakok.artolive.com/
http://www.artnieuws.nl/kunstenaars/portrettenmodel/anja_kok.htm
http://www.boekhandelcursief.nl/

Mijn expositie bij De Etage

De expositie is van 30 augustus t/m 4 oktober

Bij Galerie De Etage/Boekhandel Cursief

Kruisstraat 4, 4201 GE, Gorinchem